ræningi

robber

* * *

(pl. -jar), m.

1) robber;

2) vera r. e-s, to be robbed or plundered by one (þú munt vilja vera r. Ljóts sem margir aðrir).

* * *

a, m. [rán], a robber, Eg. 736, Sd. 158, Ölk. 35, Orkn. 92, Fas. iii. 520.

2. in a passive sense; vera ræningi e-s. to be deprived of one’s right, Háv. 37 new Ed.; ok ætlaðir at hann mundi vera svá mikill ættleri, at hann mundi vilja vera ræningi þinn, Eg. 736; cp. lög-r., hlut-r.